Ankor Wat en Killing Fields

we hebben in SR dus Ankor Wat bezocht...

we hebben s ochtends een Tuk Tuk aangehouden en we hebben de chauffeur voor de hele dag gehuurd...(dat is niet meer dan normaal) want het hele gebied met alle plekken en tempels etc is niet loopbaar zoo groot als dat het is...

op zich wel erg grappig trouwens dat als je dit gebied in wilt gaan, kost dit je 20 dollar, nou goed das dan niet zo grappig ..maar wel dat er een foto van je gemaakt word en die komt ook op je ticket te staan....ik moest er wel om lachen ...dusssss

meteen reden wij naar 1 van de zeven wereld wonderen Ankor Wat...(De tempel Angkor Wat is een hindoeïstische tempel in de Cambodjaanse provincie Siem Reap, en wordt beschouwd als het grootste religieuze bouwwerk ter wereld. De tempel is een van de belangrijkste overblijfselen uit de periode van het Khmer-rijk.)
erg erg indrukwekkend...alleen niet als je net komt aanrijden whhahaha...want....:

je tuk tuk staat nog niet stil of er staan tussen de 30 en 50 mensen(jong en oud) te schreeuwen werkelijk dat je je water bij hen moet kopen...prachig toch...moet je net mij hebben...nee dat viel wel mee ik zei beleefd tegen de mensen nee...en verplaatste mijzelf richting het mooiste bouwwerk dat ooit heb mogen aanschouwen...maar dat werd niet helemaal geaccepteerd...ik werd terug geschreeuwd door een jongen die riep: NOOOOOOO U LADYYYYY COME BACK AND BUY MY WATERRRRRRRRRR ...LADYYYYYYYY NOOOOOO.
ik draaide me en begon me toch te lachen..want het was gewoon ook erg grappig, hij ging copleet los die jongen..helaas meende hij het wel...

we liepen langs het eerste deel van het bouwwerk, en daar vescheen de tempel!! ongelofelijk mooi!!
wij zijn de hele dag zoet geweest hier...van tempel naar tempel ...naar lunch ...naar tempel...en ik zal je zeggen..ik heb nog niet eerder zoveel fotos genomen van iets als van dit gebied...onbeschijfelijk mooi!!!

na een hele dag in dit gebied geweest te zijn keerden we terug naar SR...om de daar de volgende dag door te reizen naar de Hoofdstad Phom pen. daar aangekomen

(en 6 uur naar verschrikkelijk kutkaraoke aan te hebben geluisterd, wat hier geheel normaal is in de bussen...en ojaa nog vals ook want ze kunnen hier niet zuiver zingen)...kwam ik terecht in een wir-war van verkeer zonder regels en of stoplichten...overal toeterende mensen en links en rechts word je in gehaald door motors of autos...en hier geld ook niet het woord SPOOKRIJDEN..nee das hier geheel normaal...maar tegelijkertijd is het ongelofelijk leuk en grappig hooe iedereen een stukje geeft en neemt en zo wel het hele verkeer veilig zich verplaatst door de stad, die wel tig keer groter en drukker is dan enige stad in Nederland. lachend zitten wij te kijken hoe alles zich voortbeweegt naar zijn of haare volgende bestemming...die van ons is trouwens een guesthouse aan en meer in het centrum van deze mooie grote maar ohhh zo vieze stad. jullie kenne die beelden wel van mensen die kapjes voor hun mond dragen of doeken...nou dat is ook hier en wij doen hier dus ook aan mee... want ander eet je letterlijk stof.

aangekomen bij onze guesthouse..en mijn backpack in de kamer gelegd(die 13 kilo was op de heen weg, nu tijdens de binnenlandse vlucht al 15 woog, en nog veel meer gaat wegen op de terugweg...en dan heb ik niet eens over de extra tas die ik ga kopen in Bangkok na onze hele anderhalve dag winkelen daar(in elk geval mijn Ipod home station waarmee ik thuis muziek kan luisteren..want ik heb tot nu toe nog maar 400 euro excl. ticket naar Cambodja opgemaakt...whoeeeehoeeee ...) zijn we meteen gaan regelen dat we dezelfde middag(het is dan pas 13:00 uur)naar de Killing fields kunnen...om daarna zo vlug mogelijk de stad weer te verlaten zooo vies is het...

we regelen een tuk Tuk (bedenk me trouwens dat ik nu al twee weken geen mobiel meer heb...en ben benieuwd of ik nog populair ben geweest...hmmmm zou het?? wel makkelijk afkicken van zo'n telefoon die normaal 24/7 aan mijn lichaam geplakt zit.) en zijn op weg naar de killing fields...ineens word mijn gedachte bevangen door het leed wat zich heeft afgespeeld op deze plek , die een van de vele is in Cambodja...

we arriveren op de plek en stappen uit de tuk Tuk ...mijn blik vangt meteen de meters hoge toren...vol met schedels... van kinderen...van ouderen...van zooveeel mensen die zijn omgekomen. De Rode Khmer is verantwoordelijk voor de dood van ongeveer 1,7 - 2 miljoen (sommige cijfers spreken van 3 miljoen) mensen (op een bevolking van 7 miljoen) tussen 1975 en 1979 toen de Rode Khmer aan de macht was.
we lopen in dit gebied en ho verder je loopt en leest...hoe meer verdriet er boven komt voor alle mensen die naar deze killing Fields zijn afgevoerd om meteen nadat je bus zijn motors afzet vermoord te worden...zonder zich nog maar te beseffewn waar ze zijn, en wat ze hier komen doen...
we lopen tussen de gigantische kuilen in de grond, waarbij je weet dat dit niet de enige velden zijn...en er zoveel leed is geweest.

zo loop ik naar een boom waar een bordje bi staat "magic tree"...en ik lees verder: this tree was used as a tool to hang a loudspeaker wich make sound louder to avoid the screaming(geloof ik) of victims while they were executed.

tranen vullen mijn ogen en het idee om deze plek te fotograferen word steeds ongepaster..toch heb ik dit wel gedaan.

nadat we hier zijn geweest zijn we gaan eten in de stad... hier kwam (net als vele anderen) een jongeman naar ons toe met een mandje vol boeken en ons oog valt op het boek "First they killed my father"...dit boek is geschreven door een vrouw die als meisje tijdens deze gruwelijke opgroeide en met haar familie ten prooi viel aan de Khmer Rouge soldaten ...ik heb het boek nu bijna uit...en ik lees het weg met vele malen een brok in mijn keel..ongeloof..van wat er zich hier allemaal heeft afgespeeld.

na de tijd in deze stad staan wij voor een keuze...door naar vietnam of door naar de kust van Cambodja /Thailand om daar meer tot rust te komen en onze laatste weken hier door te brengen...wij hebben het laatste gekozen...al dat rezien is toch erg veel, en uiteindelijk hebben we ons flink verkeken op de slechte wegen hier om over te reizen. maar eigenlijk zie ik het zo...we hebben 1 week laos gedaan...gaan voor 1 week cambodja...en in totaal ook een week thailand... dus eigenlijk is Thailand nu in ruil voor Vietnam gekomen....

dat betekent ook meteen dat ik nu op mijn eerste bounty eiland lig al anderhalve dag...

ik ga nu heerlijk een cocktail halen aan de bar en mij verder laten verbruinen vandaag... morgen vertekken we naar Bamboo eiland...heerlijk snorkelen en lezen...maar daarover vertel ik jullie weer een andere keer!!

daaaagies saar