Thuis!
Door: noutsi
Blijf op de hoogte en volg sara
22 Maart 2009 | Nederland, Amsterdam
met mijn veel te volle Backpack..verplaats ik me richting de schuifdeuren van dit enorme gebouw. tegelijkertijd dat ik de hal binnen loop hoop ik op een flinke staking of iets van die order. zodat we ons kunnen omkeren en nog drie weken eraan vast kunnen plakken.
nee hoor het is stil daarboven bij de speakers.
we zijn door alle checkpunten enzovoort heen...en komen aan bij onze Gate. bah veel te veel nederlanders hier...het eerste besefpunt van... we gaan naar huis. Dan schiet er door mijn hoofd...hoe zal het met Ilio gaan....(heb wel vaker aan mijn rode katertje gedacht hoor)...en met Saartje...(ook aan haar veel vaker gedacht hoor duhuh)...met mijn mooie tuk tuk...is mijn plant nu inmiddels echt dood(nou ik kan je vertellen...ik zal hem eerst even water geven nu...mag wel na 4 en halve week)..hij leeft nog steeds.
na een tijdje gewacht te hebben...mogen we boarden...bah...we lopen daar..kom ik langs een tafeltje..Telegraaf....Volkskrant...en nog een paar andere kranten ...gatver... ik wil geen informatie hebben over het land waarheen ik weer zal gaan. 4 weken zonder is mij namelijk erg bevallen.
ik besef mij alleen maar steeds meer, dat het nog helemaal geen tijd is om afscheid te nemen van dit mooie en vooral magische werelddeel. ik beloof in mijn hoofd aan Azie..Tot volgend jaar!!
het valt mij op dat Tolly er niet zo fris en fruitig uitziet..en voordat ik hem vraag hoe het gaat besef ik me dat mijn lieve broertje mega veel vliegangst heeft. ik begrijp dat hij nu totaal geen behoefte heeft aan zijn kleine zusje met haar vragen en laat hem even met rust.
we worden verwelkomt in het vliegtuig door ...jawel...een nederlandse stewardes...(met Lao-airlines en die andere binnelandse vlucht was dit natuurlijk niet het geval)...
ik zit...ik kan wel huilen. ken je dat gevoel dat je iets tegen je zin in moet doen?! (nu niet allemaal als ik op mijn werk kom..jaa saar dat ken ik, kunnen we het er even over hebben haha)ik zat in dit vreselijke grote apparaat volledig tegen mijn zin in...en het mooiste is nog..ik heb er wel vrijwillig voor betaalt.
we rijden...we draaien de bocht om...ik kijk naast mij...zitten mijn Ohhh zo lieve reisgenootjes onder een blauwe deken(ver tot over hun hoofd..zodat ze eruit zien als twee koekiemonsters)...volledig in dromenwereld.
ik kijk uit het raampje...ik zie wel honderden lichtjes op de baan...we stoppen. Ik kijk om mij heen en hoop dat er iets mis is...(ik zie mij zelf al in een tuk tuk terug naar het strand). maar dan ...en dat weet iedereen die vliegt...begint het vliegtuig met enorme vaart de rijden over de baan en voordat ik het weet is het definitief...mijn voetjes raken de grond van azie niet meer.
Cillie en Tol slapen zo goed als de hele vlucht...en ik slaap wel heel veel...maar door kou en uitdroging omdat ik bijna geen vocht meer bezit door die airco en stewardessen die slapen...ben ik nog wel regelamtig wakker. op een bepaald punt schiet deze bijzondere reis door mijn hoofd, alsof het een trailer van een film betreft. mijn hemel wat ben ik lang weggeweest en wat heb ik veel meegemaakt... ik besef me dat zonder Tol en Cil ik deze stap niet zou hebben gezet...en ik ben ze daar heel erg dankbaar voor!!
De landing word ingezet. ik bereid me voor op mijn rechteroor dat terror steken kan gaan verwachten...dit gebeurt weer niet tot mijn verbazing...(ben ik genezen ineens?)
we kijken elkaar aan en balen zichtbaar van het gegeven dat we binnen een kleine 4 minuten landen op schiphol..
eenmaal op schiphol lopend richting de bagageband en eventuele mensen (saar!!!!!!!!!!!!tjeuh!!!!!! zoooo Liefffff) die mij wilden verrassen...sta ik kijkend op de duane...met daarboven het groot verlichtte bord NOTHING TO DECLAIRE...(ik scheet mijn broek figuurlijk vol met alles dat ik mijn backpack gepropt had)...volgens Tol en Cil maakte ik me druk om werkelijk niets...en dat klopt ook...want ik had bijna geen merk spullen....en ook niet boven 200 euro.
we pakten de trein...en daar naast de pont zei ik Tol en Cil gedag...raar moment...ik veplaatste mij richting Pont en terwijl ik pont sta.. hoop ik dat Ilio buiten is, want hij rent me altijd zo lief tegemoet.
ik loop door mijn buurtje met in mijn ene hand, een Ah to go-tas..en in de andere mijn handbagage...en op mijn rug een deel van Azie.
ik draai mijn straat in en zie daar iets roods...enorm groot(veel groter dan die magere in Azie)..knipperd met zijn oogjes...ILIO!!!...en ik ben voor heel even ...heel heel... eventjes erg blij dat ik er weer ben!
-
22 Maart 2009 - 18:57
Marja:
lieve Saar, welkom thuis!!heel erg bedankt voor al je leuke berichten, je bent een schrijfster in de dop hoor! Dat zal effe wennen zijn. Komen jullie gauw eten om te vertellen lief asiaatje?
xxx Mar
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley