myanmar it is!!

Bangkok to mystic..

Wakker worden en compleet de weg kwijt zijn... ( en dan heb je nog geen stap gezet...).. Huh?! Wat?! Waar?? Ik schiet rechtover eind ( ongeveer zoals jij deed in Indonesië Marrigt).. En kijk naar buiten, het eerste wat ik denk is.. Yeaahhhh!!!! Het tweede wat ik denk is Yeaaaahhhhhhhhhhh!!! Douchen en hup neerploffen op een terrasje voor een wel verdient ontbijtje na een wandeling van 2 minuutjes!
aangezien ik altijd aan de loop ga in Thailand begin ik deze reis rustig om niet meteen volledig aan de zoutoplossing zakjes te hoeven de komende dagen hihih... Een eitje en toast, ohja en thee want als ik nu koffie in gooi... Nou ja je snapt m wel he?!

om me heen kijkend en lachend naar alles wat voorbij komt geniet ik van de wind en het zonnetje... 1 missie vandaag, of eigenlijk drie; The lady ( boek) scoren, op tijd naar t vliegveld en niet rood worden bij de immigratie hihi..
als ik terug ga naar mn guesthouse en mn backpack ga inpakken kom ik erachter dat hij nu al zwaarder is dan de tien kilo die ik gisteren meenam vanuit Amsterdam... Ohh boy.. Dat word nog wat! met een paar extra nieuwe slippers, bodywarmer en sportschoenen die ik op de heenreis aanhad zit ie nu compleet vol... Even als mijn daypack.. Ik denk dat dat kreng wel 5 kilo weegt... Nou plus 12 in de backpack.. Call me a backpack donkey!
Nog even de tijd doden met wat vlugge heen en weer loop acties en dan de taxi in! Weer geen roze grrr... Wat doe ik toch fout? In de taxi word ik anderhalf uur getrakteerd op lovesongs... Celine Dion...en de rest die je in dat rijtje kunt proppen...tijdens deze rit blijkt ook meer hoe in bangkok de onrust nog bezig is. Vlak in de buurt van het paleis rijden we... deze taxi chauffeur spreekt wel engels en ik vraag hem hoe de situatie nu is.. hij legt uit wat ik al wist, maar vertelt wel dat hij heeft kunnen stemmen.. En dat hij daar blij om is. Maar dat t waarschijnlijk weinig zal uitmaken omdat veel mensen niet kunnen stemmen vanwege de blokkades bij stem buro's.
Als ik uit het raam kijk zie ik veel grotere barricades dan gisteren.. met legerautos.. Allemaal verdekt opgesteld achter leger groene netten.. de zandzakken, autobanden en prikkeldraad zijn niet maar 1 muurtje .. De hele straat die erachter ligt.. Ligt overhoop.. De een na de andere ophoping van t een of ander volgt.. het ziet er eigenlijk best eng uit, ookal is het niet tegen toerisme gericht, toch is het best freaky.
Eenmaal op het vliegveld aangekomen.. krijg ik n flash back van mijn eerste reis naar Azië .. En de race naar dit vliegveld omdat we tijds nood hadden... er is toch weer veel veranderd.. t lijkt nu op een echt vliegveld ;)
Na de immigratie in Bangkok was dit even spannend... Whahahah... maar na een flinke glimlach van madame mag ik door lopen... balen want ik heb vanochtend de hele ochtend alles over het vliegtuig waarmee ik zou gaan vliegen uit mn hoofd geleerd!!! ( ehmmm das niet waar)... haha... Sara met huiswerk over n vliegtuig ... geen match
Nu had ik mooi geregeld dat ik door mn hostel zou worden opgehaald, maar reizen zou reizen niet zijn als het geen beroep deed op je skills van improviseren ;).. En tadaa na een uur wachten op het vliegveld, nog steeds geen briefje met een local eraan vast met
S Noutsi erop... t grappige in dit land ( en dit maak ik nu veel mee) is dat iedereen je echt wilt helpen, en niemand op je geld uit is.. Hoe anders is dit in ieder ander land.. Nee hier helpen ze mee zoeken en de hele meute word opgetrommeld op zoek naar mijn driver.. Een uur lang!!!! zo lief!! Uiteindelijk heb ik zelf maar n taxi geregeld...
Op naar mijn eerste Hostel!! ik word in het donker gedropt op de hoek van de straat en als ik zie dat ik een donker trappetje op moet richting ingang van waarschijnlijk het hostel, krijg ik de kriebels... Alleen maar mannen op straat, de winkeltjes zijn dicht en verlaten en het is donker... Ok 1 keus; hup de ranzige trap op... eenmaal boven stap ik in een knus en nieuw gebouwd hostelletje... Lieve mensen achter de balie en in mijn kamer ben ik niet de enige! T blijkt dat het meisje uit het vliegtuig drie stoelen voor mij ook hier slaapt en meteen bedenken we dat we honger hebben! .. Samen gaan we het mini avontuur aan en de donkere straatjes verkennen.. ook dan blijkt maar weer hoe behulpzaam de mensen hier zijn.. Iedereen wil je helpen en zorgen dat je veilig de straat oversteekt tot aan het veilig in een restaurant aankomen..
Eerst besluiten we naar de prachtige grote Paya ( tempel) te gaan in het centrum van de stad... de Schwendagon Paya.. En eerlijk waar ik heb niet eerder in azie zo n grote en mooie oogverblindende tempel gezien als deze.. Ik werd er stil van... Als je me nu zou vragen waar de Hemel is... Dan zeg ik hier!! ... oogverblindend mooi.. Sereen.. Rust.. Goud.. monniken .. ongekend wat is het hier mooi! Overal zitten gezinnen die tot buddha aan t bidden zijn.. mensen steken een kaarsje aan.. Doneren geld.. En zitten bij elkaar om gewoon bij elkaar te zijn..
Ik word er helemaal Zen van!!
Na deze prachtige ervaring,besluiten we in onze straat op zoek te gaan naar een local restaurantje.. Gevonden!! Zo gezellig!! tl- balken... Plastic stoeltjes... Mannen die beetle nuts eten ( zoek maar op in google.. ranzig ten top.. het uitspugen dan!)..en uitspugen... Ik zeg tadaaaa hier gaan we eten ( hihi)... En meteen komt er een jongen met n glimlach naar me toe.. Ik schat m ong 24 jaar oud... Op zijn naam bordje staat dat hij " in opleiding" is.. Mooi he!! Maar t grappige hiervan is dat hij die titel ook helemaal waar maakte, beginnend bij dat hij tot drie keer ons gekozen maaltijd moest afwijzen nadat hij steeds werd terug gestuurd door de keuken omdat ze de ingrediënten niet hadden, na de tweede keer begon ik te lachen en zei m dat hij wel uit zn hoofd moest weten wat er wel en niet was aan keuze.. Hij lachte braaf en we schoten in de lach, waarna hij voor de derde keer naar de keuken liep met 1 van ons nieuw gekozen maaltijd.. Ook deze keer kwam hij terug, en ik sproeide mijn cola over tafel.. Dit was echt te grappig.. Gelukkig vond de rest van het restaurant het ook lachwekkend dat hij drie keer terug moest komen...
Vervolgens komt hij het eten serveren en aangezien we geen plaatjes hadden gezien op de kaart vroegen we aan hem welke van mij was en welke van tyanja.. Hij keek ons aan... Draaide zich om en liep terug naar de keuken om te vragen wat wat was.. ( Really???)vervolgens zet hij bij beide bordjes later een soort soepje neer, waarop ik lief vraag... Wat is dit? Nou en toen hij richting de keuken liep kreeg ik echt de slappe lach.. En aangezien inmiddels al het personeel stond mee te genieten was ik niet de enige die het zeer vermakelijk vond dat hij echt nog in opleiding was... Hihi
Na een geslaagde heerlijke eerste locale dish was het tijd om naar bed te gaan om de volgende dag echt een geweldige dag te gaan beleven in " the country side" ... Ik had ergens op het internet gelezen dat als je de naar de rivier gaat, je daar een local ferry kunt nemen om aan de andere kant door de dorpen heen te lopen... dus ik de volgende ochtend, nadat ik mijn slaapbus heb geregeld voor n dag later, lopend richting de pont... aangezien er geen toeristen te vinden waren inderdaad, was dit een hele belevenis op zich! er is nog geen situatie voorbij gegaan waarin mensen niet naar me staarde.. En ik moet zeggen, dat begint al aardig te wennen hoor! op de pont deel ik aan iedereen een lach uit, en zij staren, lachen en zwaaien terug...
een lach... Iedereen ter wereld spreekt en begrijpt de taal van een lach... als je aan het reizen bent en je passeert iemand bijvoorbeeld in een klein dorpje en je krijgt een lach, dan lach je terug en heb je een momentje samen.. lachen is vriendelijk en kan bijvoorbeeld betekenen dat je het leuk vind dat je elkaars pad even kruist, of dat je naar de ander vriendelijk wilt zijn, of dat je elkaar ziet en dat leuk vind ... Nou vul zelf maar in... Een lach is n wereldwijde taal die iedereen kan beantwoorden... Met n lach :)...
na tien minuten met deze pont met alleen maar lokale bevolking sta ik braaf te wachten om uit te stappen, en terwijl iedereen op de heen weg rustig in uit stapte, was dat aan de andere kant net iets anders haha.. De enorme pont legt aan ...raakt de kade en op dat begint moment begint de grote wisseltruc... De mensen die eruit willen switchen een soort van met de mensen die erin willen en een waar spektakel barst los.
De mensen die eruit moeten, klimmen met zn alle tegelijk eruit, terwijl de mensen die erin willen een soort van door de uitstomende mensen heen gaan, en ik sta met mn mond vol tanden besef me n paar seconden later dat ook hieraan moet deelnemen.. maar als ik kijk naar het gat tussen de boot en de kade, denk ik bij mezelf he kak!! hoe dan? .. Alsof vier mannen dat op mn voorhoofd hebben zien staan in hun eigen taal helpen ze me met zn allen om die pont uit te komen met mn grote tas en twee handen vol met water en mandarijntjes hihi..Noutsi veilig aan wal pfff.... Het mooie ervan is dan weer dat in de drukte mijn " leven" op dat moment word gepakt en eruit getild word, maar dat ze meteen mijn " leven" weer terug geven en vragen of ik oke ben... dit is Myanmar!!! dit is vriendelijkheid en behulpzaamheid ten top!! Btw... ( mijn leven is in dit geval mijn tas! Waar alles maar dan ook alles inzit wat van levensbelang is nu).
eenmaal aan de overkant verspreiden de locals zich en iedereen neemt een fietstaxi of taxibrommertje. Ik besluit ook maar n fiets taxi te nemen want ik gok dat dat niet voor niks is en dat het waarschijnlijk helemaal niet loopbaar is.. En dat klopt.. Best knus en krappe straatjes met echt enorm lang en ver allemaal. Dat was n goede keuze. Deze jongen van ong 24 fiets zich rot om mij zijn hele dorp te laten zien, en ik heb echt mijn ogen uitgekeken.. kinderen die allemaal je lach willen zien en naar je zwaaien. Mannen en vrouwen die je bijna geschokt aankijken en toch eigenlijk niet helemaal lijken te begrijpen wat ik daardoe. Het is echt enorm puur en zo heb ik dus ook veel contact met de mensen in het dorp. op een gegeven moment loop ik ergens met mn taxi chauffeur in het dorp en komen de kinderen op me af, en dan blijkt dat ik mijn pedagogische tante skills ook hier goed kan toepassen om de kinderen tevreden te houden en blij te maken...

Want de een na de ander komt op me af, van 2 tot 6 jaar schat ik.. De een gaat op mn voet zitten en klemt zich om mn been en begint te knuffelen, de ander pakt mn hand... ( zooo zoet zo n klein handje vast houden en twee oogjes die je blij maar vooral verwonderd aankijken) weer een ander vind mij n beetje eng, groot en wit denk ik en besluit dat ik die maar eens ga kietelen en dan komt ze los duikt om mn middel om niet meer los te laten.
Ondertussen lijk ik op n soort speelobject en veel kinderen zitten aan me vast geklampt, zo schattig!.. Zij zijn toeristen nog niet echt gewend en dit maakt het ook zo verschillend en van de rest van azie. Op een gegeven moment moet ik ingrijpen ( zooooo schattig dit....)... een klein meisje heeft mijn hand vast, maar dan komt er een jongetje aan en die vind blijkbaar dat t nu zijn buurt is en duwt haar weg om vervolgens zn kleine handje in mijn grote hand te proppen.. Het meisje word er verdrietig van en ik zie dat hij haar heeft weg gemoffeld. Dan zegt "tante" Sara nee nee, samen delen ( hihihi) en ik laat zien dat t samen ook kan.. Gevolg hiervan? T meisje had mijn duim vast en het jongetje mijn vier vingers.. Samen aan dezelfde hand... So cute!!! heb ik goed geregeld he haha!!
na een paar echt geweldige uren door dit dorp heen gestruind te hebben, fietsen we tegen een locale show aan... Een deel van het dorp is uitgelopen voor het jaarlijkse Lady-Boy optreden van drie van de locale mannen... Mensen zitten in een klein soort tempel huisje.. Kinderen, ouderen, moeders etc .. Iedereen is er.. En dan, dan word ik gespot en de Lady Boy die aan het dansen is nodigt me uit om erbij te komen zitten, als ik zit tussen weer natuurlijk alleen maar locals, hangt er alweer een vrouw aan me, ze lacht net als alle anderen.. Ik moet zeggen ik de bui al ging aanvoelen en natuuuurlijk klopt mijn gevoel, maar ik was er klaar voor. Een paar vrouwen trekken me omhoog en de Lady Boy gaat met me dansen terwijl iedereen begint te klappen en juichen.
ik zou Noutsi niet zijn als ik niet gewoon lekker los zou gaan.. En dus doe ik dat maar... Tot grote verbazing van de Lady Boy, denk ik, heb ik hem/haar nog wat moves geleerd hahaha....
na een paar luchtkussen ben ik er weer vandoor gegaan en de show ging niet door voordat ik de hoek om weggezwaaid werd door iedereen. Vervolgens hebben we nog een wat tempels bezocht en een andere innimienie dorpje. Tegen etenstijd s avonds stond ik weer bij de pont en ben aan de overkant heerlijk in een piepklein restaurantje gedoken voor weer een bord rijst en lekkere curry.. En Myanmar bier!!
vervolgens, nadat ik onder het toeziend oog van vele mensen mijn bakje leeg at, besloot ik naar China Town te gaan. en daar kwam ik erachter waar alle toeristen zaten.. alsof er ook een hek om heen stond en ze niet weg mochten, zat daar 1 straat vol met toeristen in allerlei restaurantjes zaten ze te eten.. FOXIES, backpackers etc.. ik besloot dat ik daar niet ging blijven en ben rustig aan weer naar huis gelopen.. eenmaal thuis en mn kussen ruikend, ben ik in slaap gevallen... Een hele volle dag, maar zo verschrikkelijk puur!! ik ben heel dankbaar voor dagen als deze! Yay!!

De volgende dag heb ik uitgeslapen!.. Haha tot 9 uur! was zo n vermoeiende dag gisteren... Wat is mijn leven zwaar hahaha.. samen met de twee meiden uit t hostel zijn we naar wat parkjes en marktjes geweest tot het tijd was om de nachtbus in te duiken naar Inle Lake! . samen met Tanya, t chinese meisje heb ik een busticket geboekt, en net als vorig jaar kwamen ik terecht in t meest luxe vervoersmiddel dat je je kunt bedenken terwijl je je daar dus niet op in stelt en zeker niet in Myanmar!!... Een vip bus met stoelen zo breed als een tweezitter in de bus in Amsterdam.. koekjes, drankjes erbij.. Alles erop en eraan! Hoe relaxed whahah, en dat terwijl je je voorbereid op een houten bankje in een te overgeboekte bus hihi... Dat was weer echt te grappig!
De afgelopen dagen in een van de grootste steden van het land met bijna geen toerist te zien, zal dit net even anders worden zodra we de bus uitstappen bij Inle Lake.. Maar dat zal later blijken! YANGON is een echte aanrader.. Een grote stad, maar zoveel lokaal leven op de straten dat het de moeite waard is hier rond te lopen en de vele paya's te bezoeken... Allen van puur goud!... Op naar de volgende bestemming; Inle Lake!!

Toet toet!! Na een uur vanaf het reis " lees houten tafeltje op straat" buro achterin n truck komen we aan bij het busstation waar n vet nieuwe grote toeristenbus klaarstaat...zoals beschreven.. Hihi..
Dat is toch eigenlijk te gek voor woorden, zeker als je bedenkt dat dit echt een van de armste landen ter wereld moet zijn. Ik kan je vertellen dat ik ook echt mn ogen uit mn hoofd heb geschaamd dat ik die bus in stap, terwijl naast de bus mensen er alles aan doen om een maaltijd voor avond bij elkaar te verdienen.. Dat blijft lastig.. zeker als je bedenkt dat de gemiddelde bewoner van Myanmar 50 usd per maand verdiend... En dus weinig geld heeft.

In dit land zie je precies ook wie het geld heeft en wie niet( de lokale bevolking heeft het erg arm, de overheid en mensen die voor overheids instanties werken zijn rijk, of rijker..... )Om een paar voorbeelden te geven... Een simkaart kost hier 90 usd.. En dus heeft zo goed als niemand een simkaart... Alleen mensen die voor de overheid werken of mensen met n travel shop e.d... Voor zover ik gezien heb en gehoord...De meeste inwoners hebben dus niet eens een mobiel. de woningen van de lokale bevolking zijn ( erg mooi en echt waar heel simpel maar authentiek ofzo) van veel mindere kwaliteit dan de gebouwen waar de mensen van de overheid in wonen. zo zie je ook dat bijv de banken etc echt heel mooi zijn, omdat deze van de overheid zijn. En het contrast om zo n mooi nieuw gebou te zien staan naast de huisjes van de locals..
de lokale bevolking praat ook zelf over de overheid tegen mij, en ze zijn allemaal niet blij.. Logisch als je weet wat er in dit land gebeurd en gebeurd is vroeger...

Oke terug naar de busrit... Ik zak ik de enorme stoel en plug mijn ipod in... Mijn favorite playlist pups up.. En ik zeg... Let's go!! 11 uur voor de boeg!! Das weer ff andere koek dan t half uurtje naar mn werk.. Tanya ploft naast me... Heb ik jullie al vertelt over Tanya? Ohh dat moet ik even doen, ze is een karakter op zich en ik moet zeggen ik leer ook veel over haar cultuur..
Ze is een meisje dat uit het noord oosten van China komt, ze is vier en twintig jaar oud en reist negen dagen door dit mooie land..ze is een giegelbekje ( zoals in mijn ogen alle Chinese meisjes) .. Ze is dusdanig grappig omdat het lijkt alsof ze geen emotie heeft... ( Behalve het lachje af en toe) Dat klinkt raar dat snap ik.. Maar als er grapjes worden gemaakt, door wie dan ook, houd ze n strak gezichtje... Als we iets moois zien ( een tempel ofzo) dat reageert ze altijd hetzelfde.. Nice.. Lets go.. ik moet gewoon erg om haar lachen omdat het beeld wat ik van chinezen heb die reizen echt lijkt te kloppen; gewoon overal reizen, vlug een foto maken en weer door... Daarnaast vind ze het maar wat interessant dat ik uit een gezin van 5 kinderen kom, aangezien in China 1 kind de norm is.. ( tegenwoordig door middel van een rekensom mag je uitzonderlijk 2 kinderen krijgen) en zij dus enig kind is.. daar wilde ze dus ook alles over weten... Haha..

Terwijl ik roxette power ballads ( jah lach maar!!) in mijn oren hoor, doezel ik in slaap.. Als ik mijn ogen open doe.. Weet ik waarom ik naar dit land ben gekomen.... Maar daarover vertel ik de volgende keer weer... Oogjes dicht en snaveltje toe.. ( en kou lijden omdat de airco in de bus op echt gewoon 15 graden staat!!)..

Sweet day to ya all... Xxxxxjes!

Ps:carol.. Hell ya u better start saving for our south america trip next trip.. Work girl..work!!!